Activiteit
Smelten en gieten van metalen
Wanneer van toepassing
Van toepassing op:
- a. het smelten en gieten van metalen met uitzondering van goud, zilver, platina en legeringen met ten minste 30% van deze metalen tot ten hoogste 500 kilo per jaar;
- b. het maken en coaten van vormen en kernen in kleigebonden of chemisch gebonden zand ten behoeve van het gieten van metalen;
- c. het maken van croning- en coldbox-kernen ten behoeve van het gieten van metalen;
- d. het uitbreken en ontzanden van gietstukken;
- e. de koude regeneratie van zand ten behoeve van het gieten van metalen;
- f. het maken van de vorm met behulp van was, inclusief het verwijderen van de was, waaronder keramische vormen.
Wettelijke basis
Paragraaf 4.5.13 van het Activiteitenbesluit
Artikel 4.74.1 AB
Toelichting
De activiteiten in de onderdelen a tot en met f vormen een samenhangend geheel, maar de inrichting hoeft niet al die activiteiten daadwerkelijk toe te passen.
De metalen in onderdeel a worden, meestal in de vorm van zogenaamde broodjes, in een smeltoven gedaan. De broodjes kunnen bestaan uit één metaal, zoals aluminium, waarin wel kleine hoeveelheden van andere metalen aanwezig kunnen zijn. Deze hoeveelheden zijn van nature aanwezig of zijn het gevolg van recycling waarbij kleine hoeveelheden met elkaar vermengd kunnen raken. Door edelmetalen uit te zonderen, is deze paragraaf niet van toepassing op het smelten van deze metalen en is deze activiteit ook een activiteit die een inrichting tot een inrichting type A maakt.
Het gesmolten metaal wordt in een vorm gegoten (onderdeel b). Eenmalige vormen worden vaak gemaakt uit chemisch gebonden zand (kwartszand waar een chemisch hardend bindmiddel aan toegevoegd is) of kleigebonden zand (zand met een aandeel klei, zoals betoniet). Daarnaast wordt, zeker bij chemisch gebonden zand, vaak een coating aangebracht op de vorm. Deze coating is meestal oplosmiddelhoudend en leidt tot emissies van vluchtige organische stoffen. Om bedrijfseconomische redenen en vanwege de arbeidsomstandigheden wordt deze coating zo spaarzaam mogelijk aangebracht en daarmee worden de emissies geminimaliseerd. Er worden in het Activiteitenbesluit dan ook geen eisen gesteld aan de emissies van vluchtige organische stoffen.
Naast zand en klei kunnen materialen zoals gips, waterglas of keramiek worden gebruikt voor eenmalige vormen. Een eenmalige vorm van bijvoorbeeld keramiek kan gemaakt worden met de verloren wasmethode (onderdeel f). Bij deze methode wordt gesmolten was in een mal van bijvoorbeeld metaal gegoten. Na het afkoelen vormt de gestolde was een positief van het uiteindelijke product. De was wordt in meerdere lagen bekleed met een keramisch materiaal. Nadat de keramische vorm is uitgehard, kan de was grotendeels worden verwijderd. De keramische vorm (negatief) wordt vervolgens in een oven verhit waardoor de keramische laag sintert en de achtergebleven resten van de was grotendeels smelten. Een klein deel verbrandt.
Op basis van metingen gedaan in opdracht van de Koninklijke Metaalunie, de FME en het Ministerie van Infrastructuur en Milieu blijkt dat de emissies als gevolg van het verbranden van de was onder de vrijstellingsbepalingen van artikel 2.5 en 2.6 blijven als jaarlijks niet meer dan 500 kilogram was wordt verbruikt. Het jaarlijks verbruik blijkt uit de inkoop van de drijver van de inrichting. De aanwezige hoeveelheid was kan echter groter zijn omdat de was grotendeels wordt verwijderd en hergebruikt voordat de keramische vorm de oven in gaat. Het gieten waarbij meer dan 500 kilogram was per jaar wordt verbruikt, blijft op grond van categorie 12.3, onderdeel b, onderdeel C, bijlage I, bij het Bor, vergunningplichtig omdat de emissies dan een bedrijfsspecifieke aanpak vragen. Een laatste methode om eenmalige vormen te maken is de zogenaamde lost-foammethode. Omdat deze methode kan leiden tot emissies die een bedrijfs-specifieke benadering vragen, is gebruik van de lost-foammethode op grond van categorie 12.3, onderdeel b, onderdeel C, Bijlage I, bij het Bor, vergunningplichtig.
Naast eenmalige vormen kan gegoten worden in zogenaamde duurvormen die meermalig kunnen worden gebruikt en die bijvoorbeeld zijn gemaakt van kunststof, ijzer of staal.
De keuze tussen eenmalige vormen of duurvormen is van een groot aantal factoren afhankelijk. Eenmalige vormen zijn beter geschikt voor grote gietstukken en kleine oplages (van 1 stuk tot enkele tientallen), terwijl duurvormen geschikter zijn voor een meer seriematige productie. Ook bijvoorbeeld de soort metaal en de grootte van de werkstukken spelen een rol. Om (deels) holle werkstukken te kunnen maken wordt een kern aangebracht in de vorm (onderdeel c). Veel gebruikte methoden om kernen te maken zijn het croning-procédé en het coldbox-procédé.
Nadat het werkstuk uitgebroken is en ontzand (onderdeel d), hetgeen uiteraard alleen plaatsvindt bij verloren vormen uit chemisch of kleigebonden zand, kan het zand geregenereerd (onderdeel e) worden. De brokken vorm worden gebroken, gezeefd en zo nodig bevochtigd. Het zand kan vervolgens gebruikt worden voor een nieuwe vorm.
Externe links
-
Activiteit id: 1018